பிதியா மேரி க்ரோக்கர் எனப்படும் பி.எம்.க்ரோக்கர் பிரிட்டனைச் சேர்ந்தவர். பிரிட்டிஷ் ராணுவ அதிகாரியைத் திருமணம் செய்து கொண்டு இந்தியாவில் 14 ஆண்டுகள் வசித்திருக்கிறார். இதில் சில காலம் வெலிங்டனில் வாழ்ந்திருக்கிறார். 1882 ஆம் ஆண்டுத் தனது 33 வயதில் எழுதத் துவங்கிய க்ரோக்கர் 1919 வரையுள்ள 37 ஆண்டுகளில் 44 நாவல்கள் மற்றும் ஆறு சிறுகதைகளின் தொகுதிகளை எழுதியிருக்கிறார்.
இவரது நாவல்கள் இங்கிலாந்தில் விரும்பி வாசிக்கபட்டன. சில நாவல்கள் திரைப்படமாகவும் வெளியாகியுள்ளன.
இதில் In Old Madras என்ற நாவல் சென்னையை மையமாகக் கொண்டது.
இந்தியாவில் ராணுவத்தில் பணிபுரிந்து முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காணாமல் போன தனது மாமாவைத் தேடி இங்கிலாந்திலிருந்து மதராஸிற்கு வருகிறார் ஜெஃப்ரி மாலண்டர்
ஒரு நாள் கேப்டன் மற்றும் இரண்டு ராணுவ அதிகாரிகள் பெங்களூரிலிருந்து வேட்டைக்குச் செல்கிறார்கள். அந்தப் பயணத்தில் அவர்கள் மைசூர் வழியாகக் கூர்க் வரை செல்கிறார்கள். மறு நாள் காலை கேப்டன் கூடாரம் காலியாக இருப்பது கண்டறியப்படுகிறது, அவருடைய உடைமைகள் சிதறிக்கிடக்கின்றன, அவரைக் கண்டறிய முடியவில்லை. அவர் காவிரி ஆற்றில் மூழ்கிவிட்டார், அவரது உடல் மீட்கப்படவில்லை என்று ராணுவம் தெரிவிக்கிறது.
ஆனால் கேப்டன் இறந்துவிட்டதாகக் கூறப்படும் ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு அவரிடமிருந்து ஒரு கடிதம் வருகிறது. ஆகவே அவர் ஆற்றில் மூழ்கிச்சாகவில்லை எங்கோ ஒளிந்து வாழுகிறார் என்ற சந்தேகம் உருவாகிறது.
உயிருடன் எங்கோ வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் அவரைத்தேடி மதராஸிற்கு வருகிறார் ஜெஃப்ரி. ஆனால் மாமாவைப் பற்றிய விபரங்களை அறிந்து கொள்ள முடியவில்லை.
தனது உறவினர் ஃப்ரெடி மற்றும் அவரது மனைவி ஃபேனி ஆகியோருடன் ஜெஃப்ரி தங்குகிறார். அவரைத் தங்கள் சொந்த மகனைப் போலவே நடத்துகிறார்கள்.
ஜெஃப்ரி மேற்கொள்ளும் முயற்சி ஆபத்தானது என்று ஃப்ரெடியும் ஃபேனியும் நினைக்கிறார்கள், அதனால் அவரைத் திசைதிருப்ப முயலுகிறார்கள். ஆனால் ஜெஃப்ரி தனது தேடுதலை நிறுத்தவில்லை அவரது சாகசங்களை விவரிக்கிறது இந்நாவல்.. அன்றைய சென்னையின் வாழ்க்கை மற்றும் பிரிட்டிஷ் குடும்பங்களின் இயல்பு பற்றி க்ரோக்கர் நுட்பமாக எழுதியிருக்கிறார்.
ஊட்டியில் வசித்த அவரது நினைவுகளையே நாவலிலும் க்ரோக்கர் எழுதியிருக்கிறார்
After a short stay in Madras, a bungalow in the Neilgherries was Fanny’s first home. It was at Ooty that she engaged her Indian retinue, unpacked her glass and china, and set up her own dog. Her husband’s friends, so well known by name, had unanimously offered her a hearty welcome; these were mostly military people, with easy, agreeable manners. Her garden was fragrant with roses and violets, the view from the verandah of Cranford Hall was unsurpassed, and how the sun shone! Caught into a whirl of congenial society, Frances Ann found herself in another world.
இவை அன்றைய சென்னைக் காட்சிகள்
It had been one o’clock when Mallender left the Fort—at an hour when all Madras was under the spell of noonday quiet; servants were “eating rice,” animals resting, the very crows and hawks temporarily suppressed—but now the city was awake; the Gorah bazaar, and Georgetown, were humming like bee-hives, heavily laden trams, crammed with passengers, clanged and rumbled up and down the Mount Road, the old established “Europe” shops, such as Orr’s, Spencer’s, and Oak’s, were brilliantly alight and filled with customers; motors and bicycles skimmed hither and thither—luxurious carriages drawn by steppers rolled by, whilst picturesque foot-passengers, Jutkas, and leisurely bullock-carts gave a touch of local colour to the scene.
Such was the traffic, that it was a considerable time before Colonel Tallboys’ Napier could extricate itself and thread its smooth way by Royàpetta towards Egmore. As the car turned sharply through an entrance gate and up the long drive to Hooper’s Gardens, Mallender was both impressed and surprised. Here was no mere bungalow, but the lofty stately dwelling of a one-time merchant prince—reared in an age when space, and rupees, were amply available.
“Hooper’s Gardens” stood surrounded by fifty acres of short, coarse grass, a white, two-storied mansion with pillared verandahs, a flat roof, and imposing portico. Against a dense background of palms and shrubberies were pitched a group of tents.
“We are a bit on the outside skirts of fashion,” explained Colonel Tallboys, “but it’s a noble, spacious old house—built in spacious times. One or two wealthy natives live hereabouts in others of the same class. My neighbour is a Prince of the family of Gulberga. His premises are a jungle, the whole place is disgracefully kept, full of horses, mountebanks, and squalid retainers. The fellow is a terrible drawback, I must confess. Well, here we are,” he added as the car stopped; “I expect we shall find Fanny in the drawing-room.