ந. பிரியா சபாபதி
நம்மை நமக்கும் நாம் அறியாத பிறரின் வாழ்க்கையையும் நமக்குக் காட்டும் முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி போன்ற புத்தகம் இந்தத் ‘துணையெழுத்து’ நூல்.
“மறப்போம் மன்னிப்போம்” இந்த வார்த்தைகளுக்கு உரியவர்கள் குழந்தைகள்தாம். குழந்தைகள் உலகம் மாய உலகமும் அல்ல, மந்திரம் உலகமும் அல்ல. நிதர்சமான உண்மையை உணர்ந்த உலகம் ஆகும்.
குழந்தைகளை ‘ஞானியர்’ என்று சொன்னால் மிகையாது. அவர்கள் பொம்மையைத் தன் உலகமாகப் பார்க்கும் பொழுது பெரியவர்களின் பார்வைக் கோணமும் குழந்தைகளின் பார்வைக் கோணமும் வேறுபடும். அவர்களின் உலகத்திலோ, அந்தப் பொம்மைகளின் உலகத்திலோ பெரியவர்கள் நுழைய முடியாது.
வீடென்பது கல், மண் போன்ற இதர பொருட்கள்தான் ஆனதல்ல. அது உயிர்களின் வாழ்விடமாகும். பாசப் பிணைப்புகளின் அன்பு, காதல், போராட்டம், ரகசியங்களின் உணர்ந்திருக்கும். சாவிக் கொத்துடன் நாமும் இணைந்து சாவியாகச் சென்று கொண்டிருபோம் உண்மைக் கதாப்பாத்திரத்தின் சொற்கள் வழியாக.
உலகில் பல அதிசயங்கள் உண்டு. அதில் ஓர் அதிசயம் தான் உயிரினங்களின் பிறப்பு. அந்த உயிரினத்திற்காகத் தாய்ச் சுமப்பது துன்பம் அல்ல. இன்பம்தான். ‘குழந்தைகளுக்காக’ என்று எண்ணும் பொழுது அவள் பரந்து விரிந்த வானம் போல் மகிழ்ச்சி கொள்கிறாள். அவளின் ‘உயிரோசையை’ நம்மாலும் உணர முடிகிறது.
ஆண்களின் வாழ்க்கை எளிதானது. ஏன் ஆணாகப் பிறக்கவில்லை என்று என்னும் பெண்களுக்கு ஆணின் வாழ்க்கையை ஒரு நாள் அல்ல அரை நாள் கூடு விட்டுக் கூடு பாய்ந்து வாழ்ந்து பார்க்கும் பொழுதுதான் தெரியும்.
குறிப்பாக, வேலை தேடி அலையும் நாட்களும் வேலை கிடைக்காத நாட்களைக் கடக்கும் மனநிலையும் வெம்மையான மண் தரையில் பாதம் பதிந்தது போன்றதாகும். ஆண்களின் வாழ்க்கை என்பது அவர்களுக்குரியது மட்டுமல்ல. ஓர் ஆண் அவனுக்காகவும் வாழ்கிறான், அவனைச் சார்ந்தோருக்காகவும் உழைக்கிறான். ஆணின் மன வலியை சுட்டிச் செல்லும் பகுதி நிச்சயமாக மனத்தினை உலுக்கிச் செல்லும்.
மனிதன் தான் நினைத்ததை அடைவதற்கு மன வலிமை இருந்தாலும் மட்டும் போதாது. அவர்களுக்கு ஊக்கியாக வாழ்க்கை நிகழ்வுகள் துணையாக இருந்தால்தான் துணிச்சலோடு போராட முடியும். விளையாட்டு ஆசிரியரின் வாழ்க்கையினை வாசிக்கும் பொழுது ஆசிரியரைப் போன்று நம் மனத்திற்குள் பல்லாயிரம் கேள்விகள் எழும்.
இந்தத் துணையெழுத்து இயல்பான மனித வாழ்க்கைக்குரிய முதல் எழுத்து.